Debutanten

Vroeger (héél vroeger, als in een jaar of 25 geleden) was ik een fanatiek paardenmaisje. Ik deed aan wedstrijden mee, zowel dressuur als springen. Dat betekende vele zondagen vroeg op. Met vooral dat vroege opstaan in het achterhoofd, heb ik tegenwoordig met agility met Biet eigenlijk nooit de behoefte gehad om aan wedstrijden mee te gaan doen. We doen het voor de lol, de hond kan er energie in kwijt, ik ren ook nog een beetje sportief-achtig gillend over dat veld en daarna weer fijn naar huis.
Ik zag het al gebeuren dat als we er ooit een beetje goed in zouden worden, we ons dan op zondagochtenden om negen uur in het hoge Noorden zouden moeten melden voor de Grunningse Agility Wedstrijd. Not gonna happen, ik doe niet meer aan wedstrijden op zondag. Never. Ever.

Tot we van de week een mailtje kregen van onze eigen hondensportvereniging dat er op 27 oktober een agility wedstrijd is in Ridderkerk en dat daar een Debutantenklasse is. Beginners, want dat zijn we. Omdat ik dan meteen Doel 36 kan afstrepen hebben we ons zojuist opgegeven, Alinda met Beau en ik met Biet.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ik die doel-36-wedstrijd gewoon op een zaterdagmiddag ofzo bij onze eigen vereniging ging doen, maar ach, Ridderkerk is geen Groningen.... Waarschijnlijk maken we er toch een potje van (Biet houdt van nieuwe omgevingen verkennen, dus ik denk dat ik als enige over die hindernissen ga springen aldaar terwijl Biet alle toeschouwers gedag zegt) dus het zal wel eenmalig zijn, zo houd ik mezelf maar voor.

Heel verstandig van de organisatie dat ze de aanvangstijd nog niet in de mail hebben gezet. We krijgen na inschrijven vast de melding dat we ons om 8.00 uur dienen te melden. Een vroege zondag, hindernissen... ik voel me weer bijna een paardenmaisje. Godzijdank deze keer zonder haarnetjes en spierwitte broeken. Vroeger leefde ik die wedstrijdzondagen op patatjes-met en Cola Calippo's. Moesten we deze keer maar weer doen, for old times sake. Bestaan die eigenlijk nog, Calippo's?

Als het de 27e oktober maar droog is, want wij zijn niet zo goed met regen...

Beau van Alinda

Fanatieke Biet

Biet op de A-schutting

Doel 36: Doe met Beetle mee aan agilitywedstrijd

Nu: ingeschreven...

Een paars kwartet

Zaterdag vierden mijn favoriete Klundertse deernes Franca en Annelies hun respectievelijk 27e en 28e verjaardag. Zoiets was het. Of iets met een HAVO diploma. Feit blijft dat het allemaal heel feestelijk was. Bitterballen, chocolade-ijs, foutemaartochgezellige hupsmuziek en bingo onder de leiding van de immer subtiele en beschaafd gebekte Joop. En dat allemaal in onze stamkroeg.

Franca had ooit geroepen, op de vraag wat ze voor haar verjaardag wilde, 'doe maar aanstekers en een tekening'. De komende honderdveertig jaar heeft ze nooit meer gebrek aan aanstekers en ook de tekeningen heeft ze gekregen. Hier mijn exemplaar, een getekende versie van de onvergetelijke nacht vorige maand waarin we doordeweeks in een bos gingen liggen 's nachts om vallende sterren te gaan kijken. 

Mooi he? Ik kan ook alles...
De feestvreugde gisteren werd voor mij nog verhoogd doordat we er weer een MatchingOnderbroekjesDag van maakten. Franca mocht de kleur kiezen en het werd paars. Ook Ingrid en Baukje deden mee en kwamen paarsgeonderbroekt naar het feest en zo was de 11e MatchingO.-dag een feit. Nog maar 14 te gaan tot het behalen van Doel 46!

Vandaag was ik in Oss voor de reünie van SOS-Strays, Biet kon zijn mede-Spaanse-honden ontmoeten en ook de Spaanse dames die in het asiel aldaar destijds voor haar gezorgd hebben voor ze naar Nederland kwam. Het was een heel leuke middag! Vlak voor ik naar huis ging riep Silvia gelukkig "Heb je je bellenblaas niet mee???". Jawel, natuurlijk, ik ga nooit zonder meer van huis. Zowel Silvia als Inge hielpen me ook in Oss wat bellen de lucht in te jagen, waardoor dat de 18e bellenblaaslocatie werd. Nog maar twee te gaan.

Bedankt aan iedereen die ik dit weekend gezien heb (en dat waren er nogal wat, gelukkig!) voor de superleuke dagen en jullie hulp weer bij de doelen!

Doel 46: 25 matching onderbroekjes dagen met Franca. 
Nu: 11-uit-25

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden

Nu: 18-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort, Velp, Noordwijkerhout, Delft, Schipluiden, Bergschenhoek en Oss)

Plons. Alweer.

Gelukkig was het water vandaag een stuk schoner dan de moddersloten van gisteren. Het zwembad in Bergschenhoek had de seizoenssluiting van het buitenbad en ter ere daarvan mochten alle honden en baasjes uit de regio samen komen zwemmen. 

Het was eerst wat bewolkt. Later werd het zelfs nog zo zonnig dat we eerst nog met shirt en korte broek in het water lagen (vooral tegen het krassen van de nagels van de spartelende viervoeters), maar daarna toch maar gewoon in bikini bij de honden in het bad sprongen. 

Alinda was er ook, met Beau. Terwijl onze honden na het zwemmen over het bijbehorende grasveld vlogen, hebben wij nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om bellen te blazen. Nog maar een paar locaties en 't bellendoel is klaar. Jammer. Voor de laatste drie benodigde plekken maar even iets speciaals bedenken!

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden

Nu: 17-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort, Velp, Noordwijkerhout, Delft, Schipluiden en Bergschenhoek)

Modderbad-to-the-max

Nog fris en fruitig voor de start

Vandaag was het zover... Doel 41, de Drekrees. Op naar Schipluiden met een prima weertje! Gehuld in voetbalschoenen, strakke broek om beesten op plekken waar je ze ècht niet wilt tegen te gaan en voorzien van een kek blauw nagellakje dat volgens mij bloedzuigerwerend zou zijn - een mens mag hopen - zag ik bij aankomst Lianne al zwaaien. Ook Eugène, Chris en Marijana vonden we al snel. De andere Lianne kwam iets later maar haalde de start gelukkig net!

Met 300 lopers ging de Drekrees van start

We moesten drie rondes over het uitgezette parcours doen, waarbij we in totaal 42 keer een moddersloot in moesten en 6 keer door de brede vaart. Slechts 3 moddersloten na de start dacht ik al 'Waar ben ik aan begonnen'. Allemachtig, wat was het zwaar. Die sloten IN is het probleem niet zo, daarna zak je letterlijk tot je knieën in de zompige bodem van de sloot en vervolgens moet je met modder in je ogen, oren, neus en mond die hoge gladde steile kant weer op zien te komen. En dat dus in totaal 48 keer. 

Eerlijk is eerlijk, tijdens de eerste ronde dacht ik niet dat ik alle drie de rondes zou kunnen gaan halen. 

Het vreemde was... ronde twee ging een stuk beter dan de eerste! Toen durfde ik wat verder in de sloten te springen, tot vlak voor de overkant, dat scheelde best wat energie. We hielpen elkaar steeds de hoge kanten weer op (nou ja, zij hielpen mij meer en vaker dan andersom...) en we bleven allemaal bij elkaar. 

Om jullie een indruk te geven, hier één van mijn sprongen in één sloot. En zo ging dat dus achtenveertig keer. Aanschouw de elegantie, gratie en overgave (...)

Je ging af en toe dus zo goed als koppie onder in die drab. Stinken dat het deed!
Tijdens de tweede ronde kon je merken dat de vissen in de vaart hadden geleden onder de kudde van 300 man/vrouw die er tijdens de eerste ronde al door moesten. Er kwam een flink aantal boven drijven. Eén deelnemer was kennelijk erg blij met zijn vangst, want die liep de rest van het parcours met een enorme vis te zeulen...

Toen we eenmaal twee rondes hadden gedaan, had ik het gevoel dat ik ronde 3 ook nog wel ging halen. We waren inmiddels de allerlaatsten - de winnaar was met ruim 20 minuten binnen en wij deden er ruim een uur over - maar dat mocht de pret niet drukken. We waren niet afgehaakt of uitgevallen!

We hebben het gehaald! Nadat we door de finish waren stonden er jongens met (ijskoude) brandslangen om de ergste modder van je af te spuiten en waren er buitendouches (ook koud, uiteraard). Na tien minuten koukleumen stroomde de modder nog steeds overal vandaan, zijn we in ons ondergoed naar de auto's gelopen en hebben we ons daar omgekleed. Vieze kleding in een vuilniszak, verder douchen kwam thuis wel. (Ben inmiddels al drie keer onder de douche geweest maar de slootgeur komt nog steeds bij vlagen in mijn neus. Maar het was het waard.) We kregen nog een Drekrees 2013 t-shirt ter herinnering, dat nog in de kofferbak van Lianne ligt, bedenk ik nu.

Lieve Lianne, Lianne, Eugène, Chris en Marijana, heel erg bedankt voor de leuke dag en jullie support (en sleurtechnieken!).
Lieve Mariëlle, dankjewel dat je kwam kijken en foto's maken! Dankzij jou kunnen we zeggen 'gelukkig hebben we de foto's nog'.

Oh ik zou het bijna vergeten, uiteraard na afloop ook nog even bellen geblazen. Schipluiden mag dus ook weer worden toegevoegd aan de blaaslocaties! Helaas helemaal vergeten in bemodderde toestand wildvreemden te knuffelen...

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden

Nu: 16-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort, Velp, Noordwijkerhout, Delft en Schipluiden)

Delftse bellen en een snoepknuffel

Vandaag (alweer...) naar de IKEA geweest. Even de leuke groene glazen borden gehaald, deze dus:

Baukje ging mee, want die had ook nog het één en ander op haar IKEA-lijstje staan. Eenmaal aangekomen bedacht ik me dat ik in Delft nog geen bellen had geblazen... dus in de parkeergarage hebben we de buisjes sop tevoorschijn gehaald en met hart en ziel staan blazen:

Binnen even een turborondje over de bovenverdieping richting het restaurant, want dorst. Daarna naar beneden voor de borden, de gerbera's en heel hard langs allerlei dingen gelopen die we heus allemaal wel wilden kopen maar absoluut geen plek meer voor in huis hebben. 

Daarna ook nog even snoep geschept in het Food-gebeuren, want de dropfudge was op. Zonder dropfudge geen woensdagavond. Het IKEA-maiiiisje bij het snoep wilde ook nog wel even huggen voor de foto, dus ook weer een vreemdelingenknuffel in the pocket.

Dat was hard nodig, want qua vreemden huggen moet ik toch nog wat meer moed verzamelen, anders kom ik nooit aan het benodigde aantal. Een meneer riep daarna 'We hebben honderden medewerkers hoor!', maar ben maar snel doorgelopen. Gemiste kans! 

Over gemiste kansen gesproken: op weg naar de parkeergarage stonden er nog drie IKEA-(denk ik)-heren bijzonder vriendelijk naar ons te lachen. Baukje riep nog 'Mir! Knuffelmateriaal!!', maar ook hier liep ik maar snel door. In de lift naar beneden giechelden we nog dat die ene meneer wel bijzonder mooi was. Gaan we aan werken... oefenen met hotties.

En nu ik 'in de lift' schrijf bedenk ik pas dat ik Doel 21 hier prima had kunnen doen.

Arghhhhhhh!

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden

Nu: 15-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort, Velp, Noordwijkerhout en Delft)

Doel 2: Hug 101 mensen, waarvan minimaal 50 vreemden

Nu: 20 bekenden, 11 onbekenden en een aapje

Kermisbellen

Noordwijkerhout.

Kermis.

Bellenblaas.

CHECK!

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden

Nu: 14-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort, Velp en Noordwijkerhout)

Huggen en blazen op de renbaan

Gisteren was er een Renbaandag voor honden die je doorgaans niet zo snel op een renbaan zult vinden. Normaal zie je daar alleen hazewindhond-achtigen racen, nu mocht je ook komen met je teckel, cavia-lookalike of vuilnisbakkie. Aangezien Biet op het hondenstrandje iedereen er uit loopt, leek het me wel leuk om dat ook eens te proberen...

Toen Beetle aan de beurt was rende ze heel enthousiast tot het eind van dat linker hegje, waarna ze omkeerde omdat ze mij kennelijk toch leuker vond dan het nepknijn dat ze aan een touwtje over de baan sleurden. Ik was vereerd...

Later mocht ze het nog eens proberen op alleen een recht stuk, dat ging een stuk beter. Ze rende hard, tot ze halverwege de baan een fotograaf in haar vizier kreeg aan de zijkant die ze uiteraard even gedag moest gaan zeggen. Daar zijn ook foto's van, die komen nog. Maar kijk, hier leek het nog wat, op de eerste helft:

's Middags was er nog een parcours op het grote veld waar de honden achter een plastic frummel aan een touw aan moesten rennen. Biet deed dat tot het eerste paaltje en had er toen alweer genoeg van. De volgende keer ga ik aan de organisatie vragen of ze een frikandel aan een touw over het parcours willen trekken, dan kunnen ze de medailles meteen aan Biet overhandigen.

Bietje won alsnog een prijsje (nou ja, eigenlijk ik, want het was 'Beste Meerenner'...) en was erg blij met haar kluiven en ballen!

Goed, tot zover heeft het nog niets met Day Zero te maken. Maar daar gaan we bij deze verandering in brengen, want er is geknuffeld met vreemden! Met dank aan Inge (tevens organisatrice van deze erg leuke Renbaandag) want die riep gewoon in het rond dat ik wilde huggen. Negen lieve dames die enthousiast vroegen waar het precies voor was, omdat ze zagen dat er foto's van gemaakt werden, dus heb het Day Zero principe uitgelegd en ze vonden het erg leuk!

Tevens weer een bellenblaaslocatie kunnen toevoegen, want Inge wilde wel even helpen blazen. Ondanks de vrij harde wind is het toch nog aardig gelukt!

Doel 2: Hug 101 mensen, waarvan minimaal 50 vreemden

Nu: 20 bekenden, 10 onbekenden en een aapje

Doel 9: Blaas bellen in 20 plaatsen/steden

Nu: 13-uit-20 (Amsterdam, Noordwolde, Apeldoorn, Krachtighuizen, Elburg, Putten, Kootwijk, Tuitjenhorn, Gouda, Rotterdam, Dordrecht, Amersfoort en Velp)