Doel 63, check!

Vorig jaar heb ik me als bloeddonor opgegeven. Gewapend met mijn naaldenangst kreeg ik toen eerst een controle (die naald viel reuze mee achteraf, die wel...) en een maand later moest ik voor het eerst voor het echt doneren. Dat viel toen stiekem vies tegen, want die naald was veel dikker. Maar als je zegt dat je bang bent houden ze er rekening mee, krijg je de allerliefste ZEP (Zeer Ervaren Prikker) en word je helemaal in de watten gelegd. Dan wordt er ook extra op je gelet of je niet van je graat gaat, moet je achteraf langer blijven liggen etc.

Doordat er even tussen de vorige keer en de nieuwe oproep (vorige week gekregen) zat, had ik weer de tijd om er bang voor te worden. En ik had die dikke naald natuurlijk nog in gedachten van vorige keer...
Maar omdat het goed is om bloeddonor te zijn, omdat ik zo van mijn angst voor naalden af wil komen en uiteraard omdat ik weer een doel wilde afstrepen - laten we eerlijk zijn - heb ik me vanavond weer braaf gemeld.

Eerst weer de vragenlijst invullen (Heeft u seksueel contact gehad met iemand afkomstig uit Afrika ten zuiden van de Sahara?), daarna weer die venijnige prik in je vingertop om het HB te bepalen (10.3) en bloeddruk meten (152/89 "Oh je bent écht bang!"). Dan weer even zitten om te wachten. Na een halve minuut werd ik al geroepen, want echte angsthazen geven ze geen tijd om nog banger te worden, hoera!

De allerliefste ZEP-dame prikte heel goed - nadat ik eerst twee keer "Nog even wachten..." riep en daarna pruttelde "Toe maar dan, ik zal niet meer piepen" - en daarna begon het apparaat waarop de zak met bloed ligt te schudden steeds te piepen. Het bloed liep niet goed door. Kwam door de zenuwen, daardoor was ik ijskoud en dan trekken je aderen samen kennelijk waardoor het stagneert. Ze maakte een soort ballon met warm water die ik met die hand moest vasthouden, dat was lekker warm en toen ging het goed.
Ze kwam om de paar minuten roepen hoeveel er al in de zak zat "we gaan naar de 400!!" en tien minuten later bij 500 was het klaar.

Daarna nog een minuutje of tien verplicht blijven liggen, cola'tje, stroopwafel en allemaal lieve woorden van de prikdame. Het is weer achter de rug, ik ga de volgende keer gewoon (...) weer en ik ben stiekem heel erg trots op mezelf.

Day Zero Project
Doel 63: Doneer bloed. CHECK!